" امیدوارم جشنوارهی ملی سایه، بدون انحصاری کردن داوریها، جوایز را به کسانی که حقشان است بدهد. "
حسین امیری دوماری، فارغ التحصیل رشتهی سینما از دانشگاه سوره است. در کارنامهی کاری او سه فیلم کوتاه به چشم میخورد که با همکاری پدرام پورامیری، از دیگر دانشجویان سوره ساخته است؛ فیلمهای: قنات شهر خاموش، سکوت کن و نسبت خونی. او هماکنون بر روی ساخت اولین فیلم بلندش کار میکند.
از او دربارهی تجربهی حضورش در جشنوارهی سایه به عنوان دبیرجشنواره و فیلمساز پرسیدیم:
"جشنواره سایه همیشه از همان دورهی اول برای بچههای سوره مهم بوده است. اتفاق خوشایند و مثبت امسال این هست که جشنواره ملی شده. از یک دورهای به بعد همه برای ملی شدن تلاش میکردند ولی بلاخره موانعی وجود داشت و اتفاقهایی نمیگذاشت جشنواره ملی برگزار شود. ولی خدا را شکر این موانع امسال برطرف شد و شک ندارم در دو سه دورهی آینده سایه به یکی از مهمترین جشنوارههای ایران تبدیل میشود؛ چراکه میدانم دبیرهایی که میآیند همه انگیزههای خوبی دارند و معمولا ترکیب داورهای سایه حتی همان زمانی که جشنواره داخلی برگزار میشد ، جدید و مهم و جذاب بود. از طرفی این ترکیب داورها و از طرف دیگر فیلمهای دانشجویی ، دست به دست همدیگر میدهند که جشنوارهی خوبی رقم بخورد. "
همچنین او دربارهی ضرورت فیلمسازی برای دانشجویان و شرکت در جشنواره گفت:
" به نظر من همیشه آدمها باید تجربه کنند. تجربه، درسیست که در دانشگاه و کتاب وجود ندارد و فقط از طریق تجربه کردن به وجود میآید. باید فیلم بسازیم، حتی اگر شده فیلم بد بسازیم ولی اینکار را انجام بدهیم. فیلم بد ساختن بهتر از فیلم نساختن است. آدم قطعا از زمان تولدش فیلمساز نیست. تجربهای که از اشتباهات حاصل میشود، روز به روز سبب پیشرفت و قرار گرفتن در یک روند صعودی میشود.
دربارهی شرکت در جشنوارهها هم به نظرم فیلمها در جشنواره دیده میشوند و جای دیگری برای این دیده شدن وجود ندارد. جشنواره فرصتی برای ارائه و درواقع پرزنت کردن کارها ایجاد میکند. من امیدوارم جشنوارهی سایه که الان ملی شده، مثل دیگر جشنوارههای دانشجویی، جوایز و داوری را انحصاری نکند. این درست است که جشنواره از طرف دانشگاه سوره برگزار میشود ولی حالا دیگر جشنوارهی ملی دانشجویی محسوب میشود. نباید دانشجوی سوره بودن اهمیتی در داوریها داشته باشد و جایزه به هرکسی که شایستهاش هست باید تعلق بگیرد. "