جشنواره‌ی فیلم کوتاه، تنها فرصت برای دیده شدن فیلم های کوتاه است.

کاوه سجادی حسینی دارای مدرک کارشناسی تئاتر از دانشگاه آزاد هنر و معماری و کارشناسی ارشد سینما از دانشکده‌ی سینما تئاتر دانشگاه هنر است. او تا به حال با کارگردان‌های سرشناسی از جمله محمد بزرگ‌نیا، اصغر فرهادی، بهروز افخمی، تهمینه میلانی و علیرضا رئیسیان به عنوان دستیار كارگردان و برنامه ريز ، همکاری داشته است. در کارنامه‌ی کاری او هم چنین ساخت بیش از ۱۲ فیلم کوتاه، ۲ فیلم سینمایی به نام "شب ، بيرون " و "بوفالو " و چندین تله‌فیلم و تله‌تئاتر به چشم می‌خورد. سجادی حسینی در حال حاضر به تدریس در دانشگاه‌ سوره و آموزشگاه‌های معتبر سینمایی مشغول است.


او در رابطه با ضرورت شرکت و حضور در جشنواره‌ها و به خصوص جشنواره‌ی فیلم کوتاه گفت:
" من تا به حال عضو هیات انتخاب و داوری جشنواره‌های زیادی بوده‌ام. به نظر من فیلم‌کوتاه مستقل و جدا از فیلم بلند است و نمی‌شود گفت که ساختن فیلم کوتاه به‌ این دلیل است که منجر به ساخت فیلم بلند شود. از این نظر تنها جایی که برای دیده شدن و ارائه‌ی فیلم‌های کوتاه وجود دارد جشنواره‌هاست. بنابراین این جشنواره‌ها هم از طرف برگزار کنندگانش و هم از طرف مسئولين فرهنگي باید جدی گرفته بشود چراکه از دل آنها فیلمسازان آینده‌ی سینما بیرون می‌آیند. فیلمسازها و جشنواره‌ها مدیون یکدیگرند و هردو باعث رشد و پیشرفت دیگری می‌شوند. هرچقدر فضای رقابتی بیشتر باشد، فیلمساز‌ها هم تلاش بیشتری برای ارائه‌ی کار خوب می‌کنند. نکته‌ای که فکر می‌کنم باید بیشتر روی آن تاکید و تمرکز بشود، پررنگ شدن شاخه‌های فنی مثل فیلمبرداری، صدابرداری و فیلمنامه ، بازيگري و طراحي صحنه و ... است که باعث تلاش مضاعف افراد برای دیده شدن کارشان می‌شود و این زمینه‌ی ورود آنها را به سینمای حرفه‌ای فراهم می‌کند. منظورم از سینمای حرفه‌ای، فیلم بلند نیست. در عرصه‌ی فیلم کوتاه می‌شود حرفه‌ای بود و جایگاه و دستمزد ویژه‌ی خود را داشت. نکته‌ی مهم دیگری که باید به آن توجه بشود، حذف سانسور و خودسانسوری در سینمای کوتاه ایران و درعین توجه به قوانین جمهوری اسلامی است. ترس و محافظه‌کاری، پویایی را از فیلم می‌گیرد در‌حالی که اگر افق دید وسیع‌تری داشته باشیم و ریسک کنیم، پرداختن به خط قرمزها می‌تواند عامل جذابیت و پیشرفت شود. خطر پذیری و ریسک در سینما و ساخت فیلم که همیشه مهم است اما باید در عوامل جشنواره هم اعمال شود. "


از او درمورد ملی شدن جشنواره‌ی سایه پرسیدیم:
" ملی شدن جشنواره باعث تنگاتنگ شدن رقابت‌ها می‌‌شود. من با انحصاری شدن جوایز موافق نیستم و باید امکانی وجود داشته باشد که تمام دانشجویان بتوانند فیلم‌‌هایشان را در جشنواره شرکت دهند. بهتر این بود که تعداد زیادی جشنواره‌ی جهانی از فیلم‌های ایرانی برگزار می‌شد و مثلا امکانی وجود داشت که اگر در دانشگاهی خارج از ایران درس می‌خواندی، فیلمت را برای جشنواره‌ای در داخل ایران بتوانی بفرستی؛ البته می‌دانم که از نظر تجهیزات رقابت عادلانه‌ای نیست. وقتی فضای رهاتری حاکم شود، سلیقه‌ی فردی نمی‌تواند تاثیرگذار باشد و پویایی و جذابیت بیشتری در جشنواره حاصل می‌شود. ملی‌شدن را بهانه‌ای برای دشمنی نگیریم، درنهایت همه‌ی ما فیلمساز و دوست یکدیگر هستیم. درنهایت مطمئنم با حضور جوان‌ها و اعتماد به آنها اتفاقات خوبی برای سینمای آینده‌ی ایران می‌افتد."